Biokompatybilne, trójskładnikowe, elastomerowe, polimerowo-ceramiczne biokompozytowe materiały implantacyjne do regeneracji tkanki kostnej na bazie poli(adypinianu glicerolu) z cząstkami bioszkła niemodyfikowanego i funkcjonalizowanego L-lizyną oraz bioaktywnymi peptydami, wykazują właściwości osteokondukcyjne, proregeneracyjne, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne.
Biokompozyty te posiadają duży potencjał zastosowania w medycynie regeneracyjnej tkanki kostnej. Innowacyjność opatentowanych materiałów opiera się na: (i) obecności bioszkła kowalencyjnie funkcjonalizowanego L-lizyną, (ii) elastomerowym charakterze kompozytów oraz na (iii) potwierdzonych właściwościach proregeneracyjnych, przeciwbakteryjnych i przeciwzapalnych. Aktywność biologiczną biomateriału zapewniają między innymi peptydy o specyficznej sekwencji aminokwasów. Llizyna wspomaga natomiast adhezję i proliferację osteoblastów a także zwiększa potencjał osteogenny komórek macierzystych kości. Niedogodnością dostępnych obecnie na rynku implantów jest brak kompleksowego działania.
Posiadają zdolności osteokondukcyjne, właściwości antybakteryjne i aktywność biologiczną dzięki odpowiedniej kinetyce uwalniania peptydów. W znaczący sposób przyspieszą proces leczenia i eliminują szereg powikłań pooperacyjnych w chirurgii, a szczególnie w mikrochirurgii. Biokompozyty jako materiały elastomerowe charakteryzują się elastycznością i odwracalnością odkształceń oraz łatwością dopasowania do wymiarów ubytku kostnego.
Nie powodują występowania naprężeń mechanicznych w miejscu implantacji. Materiały te są formowane w postaci biokompozytów porowatych i litych oraz mogą mieć zróżnicowaną warstwową strukturę. Istnieje możliwość uzyskania biomateriału składającego się z warstw o różnej porowatości. Przydatność biomateriałów została zweryfikowana w badaniach in vitro i in vivo na modelu zwierzęcym (królik).
