Wynalazek dotyczy dystrybucji klucza kryptograficznego za pomocą słabych impulsów światła generowanych laserem lub za pomocą źródła splątanych par fotonów.
W obydwu schematach zarówno dla protokołów typu prepare and measure (takich jak BB84), jak i protokołów opartych na splątaniu par fotonów (ang. entangled based) takich jak E91, możliwe jest przesłanie więcej niż jednego bitu klucza na każdy zarejestrowany foton, co zwiększa szybkość generacji klucza kryptograficznego nawet w obecności wysokich strat sygnału optycznego w kanale transmisyjnym.
Dzięki możliwości niezależnego zakodowania wielu kubitów za pomocą jednego fotonu oraz wykorzystaniu zjawiska interferencji zachodzącej w aktywnych odbiornikach, bezpieczeństwo każdego z zaproponowanych schematów jest analogiczne do protokołów typu BB84 i/lub E91, itp., w których za pomocą pojedynczego fotonu przesyłany jest tylko jeden kubit.
