Sposób stabilizacji i kontroli stężenia lantanowca na danym stopniu utlenienia [(n+1)+ lub n+] jest jednym z kluczowych czynników w procesach projektowania i produkcji luminoforów o ściśle określonych właściwościach luminescencyjnych. W zależności od stopnia utlenienia, właściwości spektralne lantanowca różnią się, pozwalając na produkcję luminoforów o różnych barwach.
Opracowana metoda posiada szereg zalet w stosunku do obecnie stosowanych technologii produkcji materiałów świecących. W typowej syntezie materiałów domieszkowanych jonami lantanowca jedynym parametrem mającym wpływ na stężenie lantanowca na danym stopniu utlenienia jest czas wygrzewania materiału w odpowiedniej atmosferze (redukująca lub utleniająca). Kontrola stężenia poprzez ko[1]domieszkowanie jest sposobem o wiele bardziej efektywnym, ze względu na nieporównywalnie lepszą precyzję. Ponadto poprzez wyeliminowanie jednego etapu (ponownego wygrzewania materiału w odpowiednich warunkach) w procesie syntezy zastosowanie proponowanej metody przekłada się na niższy koszt produkcji luminoforów.
Metoda syntezy jest powtarzalna, nie wymagająca specjalistycznej aparatury i może być zastosowana nawet w skromnie wyposażonym laboratorium. Wynalazek może być wykorzystywany przy produkcji materiałów oświetleniowych np. żarówek, ekranów, wyświetlaczy czy oznakowania pionowego i poziomego dróg i autostrad.
