Dotychczasowe metody szacowania czasu zgonu opierają się głównie na obserwacji zmian pośmiertnych, takich jak oziębienie, stężenie czy plamy opadowe, stosowanych od XVIII wieku. Są one jednak subiektywne i wrażliwe na czynniki środowiskowe.
Oferowany wynalazek do bezinwazyjnego sposobu określania czasu zgonu do 48 godzin, znacząco różni się od dotychczasowych metod.
Działanie wynalazku opiera się na substancji potowo-tłuszczowej pochodzącej z odbitek linii papilarnych oraz z powierzchni skóry dłoni, jak również określania wieku i płci biologicznej osoby badanej, przy użyciu wolnej formy tryptofanu i dinukleotydu nikotynamido-adeninowego (NADH), obecnej w substancji potowo-tłuszczowej, oraz roztwór na bazie wolnego tryptofanu i wolnej formy NADH.
